De afgelopen weken heb ik het weer eens ervaren. Tjonge, jonge, wat is het toch lastig om je kinderen goed groot te krijgen.
Je wilt ze het beste meegeven en faciliteren in alle mogelijke gebeurtenissen. Hierin moet je keuzes maken, wanneer grijp ik in en wanneer niet en als ik ingrijp; hoe dan.
Je gunt ze het beste van het beste en je werkt er hard aan om ze dat te geven. Maar het is niet altijd duidelijk wat het beste is. Het is altijd gekleurd door je eigen referentiekader en er is nooit een absolute waarheid.
Al met al blijft het een uitdaging, misschien wel de grootste die er is, om die boeven goed groot te krijgen.
