Vandaag hoorde ik dat een oud collega van me zelfmoord heeft gepleegd.
Redenen voor deze drastische beslissing zijn bij mij niet bekend, maar het grijpt me wel aan.
Wat het allemaal nog aangrijpender maakt is dat hij een blog item heeft geschreven dat dienst doet als een afscheidsbrief.
1 december 2008
De droom blijkt een nachtmerrie.
Processen ontwikkelen zich tot een uitgesproken verlangen naar Grootse Liefde.
Levend kan ik niet meer schitteren; dan aan de hemel.
Onvoorwaardelijk blijft mijn liefde naar Daan en Toon: kanjers, herinner de woorden van vanmorgen en ook dit is goed!
Bedankt alle mensen, vrienden en familie.
Elke strijder verdient een eerlijke strijd, tegen grootmachten neem je makkelijker je verlies.
Ook nu doe ik waar in geloof!
Vaarwel.
Stef
Maak een feestje van mijn afscheid, ik dans mee…
Aan alle betrokkenen: heel veel sterkte met dit onvoorstelbare verlies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten